Onlangs werd ik gevraagd om mee te werken aan een podcast met als onderwerp: ‘De Nijkerkse beroeringen, opwekking toen en hoe is het nu?’ Toen ik me voor dat interview opnieuw in de geschiedenis ging verdiepen werd ik geraakt door de tekst uit Psalm 72 waar het toen, 274 jaar geleden, allemaal mee begon: ‘de vrucht van een handvol koren zal ruisen als de Libanon…’
Wat een rijke tekst eigenlijk, vol beloftes, die je op verschillende manieren kunt interpreteren. Zoals ik hem lees, begrijp ik dat iets heel kleins als een handvol koren een grote oogst kan opleveren. Het enige wat nodig is om dat kleine in de handen van God te leggen zodat Hij er iets groots mee kan doen. Zoals die jongen zijn vijf broden en twee vissen aan Jezus gaf zodat Hij er een menigte van 5000 mee kon voeden.
Er is niet altijd veel nodig om iets groots te bereiken; de opwekking in Nijkerk destijds was het gevolg van het gebed van slechts 1 man. De opwekking op de Hebriden in de jaren vijftig door het gebed van een tweetal oudere vrouwen. Een handvol koren liet het ruisen… De Geest bewoog en raakte mensen aan en er veranderde iets in de samenleving.
En nu? God wil nog steeds Zijn Geest laten ruisen als de Libanon. Hij zoekt naar dat handjevol koren, een handjevol bidders of meer, zodat Hij dat kan vermenigvuldigen.
De huidige maatschappij lijkt God niet meer nodig te hebben. We kunnen wel zonder in deze moderne tijd. Is dat zo? Toch raken veel mensen verdwaald in hun zoektocht naar rust en liefde waar de last van burn-out klachten op hen drukt. Jongeren raken in een identiteitscrisis omdat het voor hen niet meer duidelijk is of ze jongen zijn of meisje. De echte verbinding met elkaar dreigen we te verliezen omdat we genoegen nemen met digitaal contact. Het liefst met zoveel mogelijk volgers op FB die we in werkelijkheid vaak nooit hebben ontmoet of gesproken.
De samenleving in het oude Nijkerk voordat de beroeringen plaatsvonden zag er ook niet best uit; er was haat en nijd en eenzaamheid, een grote kloof tussen arm en rijk. Totdat God ingreep omdat er een man was die met bewogenheid en tranen in gebed was. En het bracht verandering. Hoe is het nu? Hebben we geloof dat er iets kan veranderen? Hebben we verwachting dat God iets kan bewerken in mensenharten zodat het impact heeft op de maatschappij waarin we leven?
Is er een handvol koren in het land zodat Gods Geest kan ruisen?
