Er zijn momenten dat Gods stem klinkt als een zachte fluisterstem. Dat zijn de tijden dat je in de stilte moet zijn om die stem op te merken. Zoals Elia op de berg Horeb in het suizen van een zachte stilte God ontmoette (1 Kon. 19: 12).
Maar er zijn ook andere momenten. Dan klinkt de stem van God als de donder. Dan is de stem van de Heer vol kracht en glorie. Die stem hakt vurige vlammen uit de wolken en ontschorst de wouden (Psalm 29: 4). Die stem doet de duisternis sidderen en beven. Dan moet ziekte en dood wijken, demonen vluchten weg en alle machten en krachten moeten buigen.
Die stem klonk bij de schepping toen de aarde woest en leeg was en duisternis op de watervloed lag: ‘Laat er licht zijn! En er was licht’ (Gen. 1: 3).
Die stem klonk toen er op het meer een orkaan opstak en de discipelen angstig in de boot zaten. En Jezus sprak vol autoriteit tot de storm: ‘Zwijg, wees stil! En de wind ging liggen en er kwam een grote stilte’ (Mark. 4: 35)
Die stem schalde door het graf heen, waar het dode lichaam van Lazarus al drie dagen daarvoor was neergelegd. En Jezus riep met luide stem: ‘Lazarus kom naar buiten!’ En de dood moest wijken en de gestorvene kwam het graf uit.
Diezelfde stem schreeuwde het uit vanaf het kruis, toen Hij door duisternis werd omringd, de aarde beefde, de rotsen scheurden en het voorhangsel in tweeën scheurde: ‘Het is volbracht!’ Op dat moment werd de tegenstander onttroond, en werd de weg naar de Vader geopend.
Als God schreeuwt, dan moet elke knie buigen, is elke vijand overweldigd en breekt het licht door. Wat een wonder om te weten dat Zijn Geest met diezelfde stem in ons woont. En op elk moment als we in nood zijn of belaagd worden, dan mogen we ruimte geven aan die stem, die door ons heen vol kracht en autoriteit zal klinken.
‘De Heer zal Zijn volk kracht geven, de Heer zal Zijn volk zegenen met vrede’ (Psalm 29: 11).
