Er is een tijd dat God spreekt, maar er zijn ook momenten dat Hij zwijgt. Door de profeet Jesaja zegt Hij zelfs dat Hij Zich heeft moeten bedwingen om Zich stil te houden. Waarom doet God dat Zichzelf aan? Omdat Hij blijkbaar weet dat het in sommige situaties beter is om stil te zijn, om te wachten en om te zwijgen.
Job noemt het zwijgen een teken van wijsheid (Job 13: 5) en Prediker zegt dat voor alles een bestemde tijd is: ‘een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken’ (Pred. 3: 7).
Wij mensen vinden dat zwijgen van God niet zo eenvoudig. We kunnen daar niet altijd goed mee omgaan, zeker niet als we een snel antwoord nodig hebben. Als we roepen en zoeken en worstelen om inzicht, dan snakken we soms naar een reactie van Hem.
Als het dan stil blijft, dan denken we dat God niet luistert. Maar hoe anders blijkt het te zijn. God hoort wel degelijk onze gebeden, en Hij moet Zich bedwingen om niet te antwoorden. Dat is de houding van een wijze Vader, Die weet wat het beste is voor Zijn kinderen. Soms brengt dat zwijgen ons ertoe om dieper te gaan zoeken, of om leren te vertrouwen.
Geloven in God is een proces van loslaten van ingebouwde zekerheden, van veilige comfortzones. Het is jezelf durven toevertrouwen aan Iemand waarvan je weet dat Hij het beste voor je wil. Zelfs als Hij zwijgt, omdat dit op dat moment het beste voor jou is. Omdat je dan achteraf mag zien dat je door Zijn zwijgen geestelijk bent gegroeid en volwassen bent geworden.
‘Wees niet bevreesd Sion! Verlies de moed niet. De Here uw God is in uw midden, een Held, Die verlossen zal. Hij zal Zich over u verheugen met blijdschap. Hij zal zwijgen in Zijn liefde’ (Zefanja 3: 17).
