Het was God Die naar Zijn volk Israël omzag en Mozes riep om hen uit Egypte te leiden. Het was God Die machtige wonderen en tekenen deed om Zijn volk te bevrijden. Het was God Die de Schelfzee opende en hen daar doorheen leidde en het was God Die hen in een wolkkolom voorging door de woestijn en hen leidde naar de berg en uiteindelijk naar het beloofde land.
Hij is altijd Degene die de eerste stap doet om ons naar Hem toe te leiden. Zijn Geest in ons roept ons en wekt ons op.
Zoals Hij dat bij het volk Israël deed, zo doet Hij dat nog steeds, want met “hen” bedoelt de profeet ‘de vreemdelingen die zich bij de Here voegen’ (vers 6).
Paulus zegt dat we van oorsprong vreemdelingen zijn, omdat we Christus niet kenden, maar: ‘nu zijn we medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God’ (Ef. 2: 19). Zoals Mozes op de heilige berg Gods heerlijkheid mocht zien, zo dichtbij mogen we bij God komen. Die heilige berg is het huis van gebed.
Het gebed heeft God gegeven om Hem te ontmoeten.
Wij verwarren gebed vaak met een ‘verlanglijstje’, een lijst met verzoeken en vragen die we bij Hem mogen indienen. Maar gebed is in de eerste plaats bedoeld voor gemeenschap, om een intieme relatie met Hem te bouwen. We mogen alles vragen, maar de prioriteit ligt bij het geven van onszelf, bij overgave en aanbidding. Soms zijn dan geen woorden nodig, maar mogen we in de stilte overweldigd worden door Zijn liefde. ‘Kom laten we opgaan naar de berg van de Here, naar het huis van de God van Jakob’ (Jesaja 2: 3). Hoor je Zijn stem? Hij roept je ook vandaag…
