Je ervaart iets van Gods grenzeloze grootheid als je in de nacht naar de sterrenhemel kijkt. Dan kan je jezelf als mens nietig en klein voelen en beseffen dat God de Schepper almachtig is. Hij is het Die boven alles troont en het enige antwoord wat je kan hebben, de enige manier om daarop te reageren is aanbidding. Er zijn dan geen woorden meer. ‘Zeker,mijn ziel is stil voor God’ (Psalm 62: 2).
Als er vragen zijn waar je geen antwoord op kunt vinden. Als er twijfels zijn of je gebeden een gehoor vinden, dan kan in de nacht een blik naar boven voldoende zijn om opnieuw moed te vatten. Want Hij is het Die zetelt boven de omtrek van de aarde…
Toen Abram twijfelde aan de belofte die God hem had gegeven, leidde God hem niet voor niets naar buiten. ‘Kijk toch naar de hemel en tel de sterren, als u ze kunt tellen’ (Gen. 15: 5).
God plaatste Abram in de ruimte. Hij haalde hem uit de beperking van zijn kleine denken. Weg uit de benauwdheid van zijn eigen voorstellingsvermogen. Hij moest een blik werpen op de grootheid van God, zodat zijn twijfels werden weggenomen. En dat lukte, want dan staat er: ‘En hij geloofde in de Here’ (Gen. 15: 6).
Ons geloof kan gebouwd worden als we onze menselijke beperkingen durven los te laten en onze ogen kunnen richten op de Eeuwige. Als we ingaan op de woorden van Jesaja: ‘Zie uw God’.
Zijn gedachten zijn hoger dan die van ons. Zijn plannen falen niet. Zijn beloftes staan vast. Want Hij is de eeuwige God, de Here, de Schepper van hemel en aarde, Die alles in handen heeft.
‘Die de hemel met inzicht maakte, Die de aarde boven het water uitspande, Die grote wonderen doet, Hij alleen…’ (Psalm 136).
