Nadat het Joodse volk naar Babel was weggevoerd, verbleef het zeventig jaar in ballingschap. Na die periode keerde een eerste groep van het volk terug onder leiding van Ezra om het land weer op te bouwen. Hoewel het volk Israel een vrije keus had om terug te keren naar hun eigen land verbleven velen nog jaren in Babel. Kennelijk waren ze zo gewend geraakt aan het leven in ballingschap, dat ze het niet meer nodig vonden te vertrekken. De woorden van Jesaja waren voor die groep bestemd, om hen wakker te roepen en terug te keren: ‘Ontwaak, ontwaak, sta op, Jeruzalem!’ (Jesaja 51: 17).
Soms wordt gevangenschap door anderen opgelegd, maar het kan ook gebeuren dat er zelf voor gekozen wordt, omdat het simpelweg gemakkelijker is. Het kan comfort en veiligheid bieden en de gedachte om daar uit te breken kan een aantal onzekerheden met zich meebrengen.
Wellicht had een deel van het volk een nieuw bestaan opgebouwd in Babel en vonden ze dat terugkeer naar het eigen land teveel risico’s met zich zou brengen: Een lange reis, strijd met vreemde volken, hard werken in een land wat verwoest was achtergelaten…
Niet altijd beseffen we dat we gevangen zitten, maar als we in de vrijheid komen merken we hoe vast we hebben gezeten. Vaste patronen in ons leven kunnen ervoor zorgen dat we gevangen zitten zonder dat we het weten. Maar er kan ook angst zijn voor het onbekende, of andere factoren die ons tegen kunnen houden om uit te breken.
Dan is er een stem nodig, zoals die van Jesaja, die ons wakker schudt: ‘Maak de ketenen om uw hals los!’ Dan ligt daar een uitdaging om te blijven waar je bent, of om je voet op het water te zetten. God wil ons altijd in beweging houden, zodat we verder kunnen groeien. Zodat alles wat Hij in ons heeft gelegd er uit kan komen.
Zodra je die stem hoort is het tijd om na te denken en je af te vragen of je werkelijk vrij bent. Of zijn er nog ketenen om je hals die je zelf los moet maken?
