Wat een tegenstelling! God is de Hoge en Verhevene Die heilig is en in de hemel woont, maar tegelijkertijd vernedert Hij Zich. Jezus heeft dat laten zien, Die hoewel Hij God was, Zichzelf vernederd heeft door mens te worden en aan het kruis te gaan als een misdadiger (Filip. 2: 6-7). God kijkt niet vanuit de hemel toe hoe de wereld ten onder gaat, maar Hij is in die wereld gekomen om deel te zijn van het lijden. Hij lijdt met ons mee en trekt ons daaruit op. Door Zijn Geest in ons uit te storten is Hij niet alleen bij ons gekomen, maar in ons neergedaald. Dichterbij kan Hij niet komen. Hij ziet onze gedachten, Hij voelt wat wij voelen, daarom zijn we nooit alleen in alles waar wij doorheen gaan. Je zou ook kunnen zeggen: we dragen altijd een deel van de hemel in ons mee.
Ieder heeft zijn eigen voorstelling van de hemel. Op basis van wat Johannes heeft geschreven in Openbaring denken we aan een plek met gouden straten, met engelen en heiligen in witte gewaden. Een plek waar vrede is en liefde en waar het licht overal straalt. We zullen dat ten volle zien en ervaren na dit leven, maar ook in dit leven is die hemel dichterbij dan we denken. Gods Geest is in ons en trekt ons naar die plek van licht, liefde en vrede. We hoeven daar niet zweverig van te worden, want we staan met onze beide voeten in de wereld en dragen dat licht met ons mee. Zonder dat wij het ons vaak beseffen, laat Hij door ons heen die hemel aan anderen zien.
Hoe meer wij “verbrijzeld” zijn, hoe meer Hij zichtbaar is. Een dichte vaas waar een licht in zit, kan dat licht nooit laten zien. Maar wanneer die vaas barsten vertoont komt dat licht daar doorheen. Wat een troost geeft dat. Kijk niet naar de scherven van je leven, maar naar de ruimte die er is ontstaan om Zijn licht te laten stralen. Zo komt de hemel dichterbij
