De geschiedenis van hoe het volk Israël door de Schelfzee trok, is een teken van Gods trouw. Maar ook hoe Hij voor uitkomst kan zorgen als er geen oplossingen mogelijk lijken. Het volk stond met de rug tegen de muur. Achter hen een groot leger van Farao en voor hen de zee. Het leek een uitzichtloze situatie.
Hoe herkenbaar kan dat zijn? Het mysterie van het geloof is dat God ons soms bewust in dat soort situaties lijkt te brengen. Ook bij het volk Israël lezen we hoe Hij hen naar deze plek had geleid: ‘Toen de farao het volk had laten gaan, is het gebeurd dat God hen niet leidde langs de weg door het land van de Filistijnen, hoewel dat korter was’ (Ex. 13: 17).
Er was een kortere weg, maar God wilde voorkomen dat zij in een oorlog met de Filistijnen terecht kwamen. Het volk had nog geen leger dat daarvoor getraind was.
Daarom koos Hij voor een langere route wat hen ‘menselijkerwijs’ op een ‘verkeerde’ plek zou brengen.
In ons leven kan er een korte weg zijn om ergens te komen, maar God weet of wij daar klaar voor zijn. Daarom laat Hij ons soms eerst door ‘de diepten van de zee’ gaan om ons geloof te bouwen en ons karakter te vormen. In onze ogen is dat dan een onverklaarbaar lange weg waarin ons geduld wordt beproefd. Maar Goddank is Hij daar om ons dan op bovennatuurlijke wijze te laten zien hoe Hij het bedoeld had, zodat we met vreugde onze bestemming bereiken.
‘Zo zullen wie door de Here zijn vrijgekocht, terugkeren en met gejuich in Sion komen’ (Jesaja 51: 11).
