Toen Jezus op aarde rondliep, sprak Hij als geen ander. Zijn onderwijs was vol autoriteit en gezag. Het was niet nodig om andere stemmen te overschreeuwen, omdat de inhoud van Zijn boodschap op zichzelf al krachtig genoeg was.
Jazeker, Hij weerlegde de argumenten en listige vragen van de Farizeeërs, maar Hij deed dat met dezelfde autoriteit als waarmee Hijdemonen wegstuurde, zieken genas en doden opwekte. Gezag is iets anders als geschreeuw.
Als mensen met elkaar in discussie zijn, wil ieder zijn gelijk hebben. Daarin overschreeuwen we soms elkaar met allerlei argumenten. Dat overschreeuwen hoeft niet altijd met stemverheffing te gebeuren. Op social media en via magazines en kranten wordt ook heel wat ‘geschreeuwd’ zonder dat we het geluid met onze oren horen. Toch kunnen die woorden tot ons doordringen en nagalmen in onze gedachten.
Toen Jezus voor Herodes stond had Hij al het recht om Zich te laten zien en Zich te laten horen, maar ‘Hij antwoordde hem niets’ (Lucas 23: 9).
‘Hij deed Zijn mond niet open. Als een lam werd Hij ter slachting geleid; als een schaap dat stom is voor zijn scheerders, zo deed Hij Zijn mond niet open’ (Jes. 53: 7).
Als je bespot wordt vanwege je geloof hoef je de spotters niet te overtuigen. Als je niet meeloopt met de wereld, hoef je jezelf aan hen niet te verantwoorden. Als je niet begrepen wordt, hoef je geen uitleg te geven, tenzij de Geest daarop aandringt.
De wereld heeft geen behoefte aan schreeuwers, maar aan leraars, evangelisten en herders die met dezelfde autoriteit als Jezus kunnen spreken. Die met gezag een boodschap van Leven kunnen brengen en het Koninkrijk kunnen laten zien. Maar in de meeste gevallen is onze boodschap verpakt in onze houding en in wat we doen.
Dan geldt de leus: ‘Geen woorden, maar daden’.
