Horen en luisteren zijn twee verschillende dingen. We horen zoveel, er komen zoveel stemmen en geluiden onze oren binnen, maar als we luisteren, dan geven we gehoor aan iets of iemand. Dan richten we onze oren heel specifiek naar degene of datgene wat onze aandacht trekt. Dat is waar God ons voor uitnodigt en ook vandaag klinkt Zijn stem weer: ‘Kom tot Mij en luister en uw ziel zal leven’. Zijn stem is onze levensadem; als Hij spreekt dan bloeien wij open zoals een zonnebloem die zich naar het licht keert en al zijn kleuren laat zien. Alles wat in ons is kan tot zijn recht, tot zijn bestemming komen als we gehoor geven aan Zijn stem.
Toen Jezus bij het graf van Lazarus stond en Zijn stem liet horen, moest Lazarus wel naar buiten komen. Hij kwam tot leven. Geen steen kon hem tegenhouden, geen grafdoeken konden hem vasthouden (Joh. 11: 41-44). Want hij herkende die stem dwars door de dood heen. Is het toevallig dat een hoofdstuk eerder (Joh. 10: 4) Jezus sprak over de schapen die de stem van de herder kennen en hen naar buiten leidt? Herkennen wij Zijn stem als Hij spreekt? Op de meest onverwachte momenten kan Hij Zijn zachte stem in ons laten klinken: ‘Kom tot Mij.’
Als we in de vroege ochtend ons klaar maken voor een nieuwe dag: ‘Kom tot Mij,’
Als we midden in de drukte van onze bezigheden zijn: ‘Kom tot Mij.’
Als we achter onze computer zitten en langs alle berichten scrollen: ‘Kom tot Mij’.
Als we vermoeid onderuit in de avond voor onze tv hangen: ‘Kom tot Mij’.
Wat doen we als Hij ons uitnodigt? Je kan je verstoppen zoals Adam en Eva deden toen zij Hem hoorden. Zij verborgen zich te midden van de bomen in de hof (Gen. 3: 8). Er zijn zoveel ‘bomen’ waartussen we ons kunnen verstoppen, zoveel excuses waarachter we kunnen schuilen, maar Zijn stem zal blijven klinken. ‘Heden indien u Zijn stem hoort, verhard uw hart niet…’ (Psalm 95: 7). Keer Hem niet je rug toe, maar richt je tot het Licht, Kom tot Hem, luister en je ziel zal leven!
