Door de bijbel heen zien we dat het lijden ook bij het leven hoort. God heeft dat lijden niet gewild, want Zijn schepping was volmaakt, maar door de zondeval begonnen de dorens en distels te groeien. En deze hebben in alle tijden hun littekens achter gelaten. Zoals Jesaja dat uitdrukt: ieder heeft zo zijn deel aan het ‘brood van benauwdheid en water van verdrukking’.
Maar daar blijft het niet bij. Er is meer; door elk lijden heen, wil God Zich laten zien. Sommigen beweren, dat ziekte of gebrek bij een mens veroorzaakt zou zijn door zijn zonden, of die van zijn voorgeslacht. Maar Jezus zei wat anders, toen Hij geconfronteerd werd met een man die blind geboren was: ‘Hij heeft niet gezondigd en zijn ouders ook niet, maar dit is gebeurd, opdat de werken van God in hem geopenbaard zouden worden’ (Joh. 9: 3).
God heeft Zich geopenbaard in een gevallen wereld. Temidden van geweld, leed, pijn en gebrokenheid werd een Kruis opgericht. En het Herstelplan ging door. Temidden van verwarring, verdriet en wanhoop werd een steen weggerold en een leeg graf zichtbaar.
Vanaf dat moment mogen Zijn kinderen moed vatten en geloof ontvangen om in gehoorzaamheid uit te stappen. Om de wereld te leren, dat Jezus leeft.
De leraren zullen zich niet verbergen. Door elke benauwdheid en elke verdrukking schuilt de les dat Gods woorden kracht hebben. Door de zegeningen die wij in Zijn Naam mogen uitspreken, worden Gods werken geopenbaard. Leg zieken de handen op, spreek in autoriteit, proclameer woorden van herstel, profeteer leven over alles wat dor, droog en dood is. Hij zal u zeker genadig zijn op uw luide roepen: zodra Hij dat hoort, zal Hij u antwoorden’ (Jesaja 30: 19).
