Het wonder van Israël is dat het een volk is wat door de eeuwen heen door God gegrepen en geroepen werd. En altijd begon God met een mens om het volk naar haar bestemming te leiden. God riep Abraham, Hij zond Mozes, Hij leidde Jozua… En later gebruikte Hij richters als Samuël, koningen als David, profeten als Elia…
God had dit volk uitgekozen voor Zijn plan met deze wereld, en nog steeds is dat plan niet voleindigd. Nog steeds rust Gods hand op dit bijzondere volk. ‘God heeft Zijn volk, dat Hij van tevoren kende, niet verstoten’ (Rom. 11: 2).
Maar Gods plan is veel groter, dan de uitverkiezing van één volk. Want zo lief had God de wereld gehad…dat het heil ook tot de niet-Joden is gekomen. Niet omdat God Zijn hand terug heeft getrokken van dat volk, maar om hen jaloers te maken (Rom. 11: 11), om hun liefde weer op te wekken.
Wat zien zij in ons dat hen jaloers zou kunnen maken? Die vraag kan je natuurlijk ook in een bredere context plaatsen: Wat ziet de wereld in jou en mij dat zij jaloers zou worden?
Van de eerste gemeente werd gezegd dat zij genade vonden bij heel het volk (Hand. 2: 47). Vanwege die gemeente kwam de menigte uit de steden in de omgeving gezamenlijk naar Jeruzalem (Hand. 5: 16). ‘En de hand van de Here was met hen en een groot aantal geloofde en bekeerde zich tot de Here’ (Hand. 11: 21).
Is de kerk van Christus vandaag nog zo’n trekpleister als toen?
Als God niet is veranderd, dan zijn wij het misschien wel…..?
Door Pinksteren was die eerste gemeente vervuld van Gods Geest. Daardoor gebeurden er wonderen en tekenen, waren ze eensgezind, hadden ze alles gemeenschappelijk, was er liefde, vreugde en eenvoud van hart (Hand. 2: 46).
Daar ligt een sleutel voor een krachtig getuigenis, waar de wereld jaloers op kan worden.
‘Kom Heilige Geest, kom en vul mijn hart, vul ons hart, opdat de wereld in ons ziet Wie U bent….’
