Toen het Joodse volk in 1948 weer een eigen staat kreeg, werd het land weer bebouwd. Vanuit de nederzettingen en kibboetsen werd het land vruchtbaar gemaakt. Er werden irrigatiekanalen gegraven en bomen geplant. De kale vlakte die de Turken en Arabieren hadden achtergelaten veranderde door de zionistische pioniers in een vruchtbare woestijn. Daarmee werden de profetische woorden van Jesaja werkelijkheid. God had rivieren doen ontspringen en bronnen in de valleien gegeven, maar Hij gebruikte mensen om te bouwen en te planten..
Beloftes van God kunnen in vervulling gaan als wij bereid zijn er iets mee te doen. Hij spreekt door profeten, maar die woorden mogen door ons worden ingevuld. Gods Koninkrijk krijgt vorm als mensen in beweging komen. Hij spreekt, wij reageren. Wij bouwen, Hij zegent.
Het is altijd een hemelse samenwerking geweest en zo heeft God het vanaf het begin gewild. Hij schiep de aarde die de mens mocht bewerken en bewaken. Hij zegende zodat alles wat daarop leefde vruchtbaar werd.
Door de zondeval werd dat proces verstoord, maar het kruis bracht heling en herstel. Eerst voor de mens, maar er komt ook een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Gods herstelplan krijgt vorm, als wij Zijn handen en voeten willen zijn.
Dan ontspringen rivieren op kale hoogten en ontstaan bronnen in droge valleien. Daar waar het eerst dor en dood is komt het nieuwe leven tevoorschijn.
Jezus zond Zijn discipelen uit en overal waar zij heengingen om te prediken ‘werkte de Here mee en bevestigde Hij het Woord door de tekenen die erop volgden’ (Mark. 16: 20). Ook wij zijn uitgezonden, jij en ik, om met woorden en daden Zijn beloftes in vervulling te laten gaan. Als we niets doen, zullen we ook niets zien, maar als we gaan, dan zullen Zijn tekenen ons verbaasd doen staan. En ook de wereld om ons heen, ‘opdat men ziet en erkent, bedenkt en tevens inziet dat de hand van de Here dit gedaan heeft’ (Jes. 41: 20).
