Tussen hemel en aarde

‘…de vorsten spannen samen tegen de Heere en tegen Zijn Gezalfde’
(Psalm 2: 2)

Alles wat hier op aarde gebeurt is niet gebaseerd op een toevallige samenloop van omstandigheden. Door de Bijbel en door wat Gods Geest ons openbaart weten we meer. Er is een onzichtbare atmosfeer die effect heeft op het zichtbare. Paulus spreekt zich hier duidelijk over uit: ‘Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten’ (Efeze 6: 12).

Psalm 2 laat iets zien van die strijd in de hemelse gewesten. In het eerste opzicht lijkt het in de Psalm te gaan om een opstand van onderworpen volkeren tegen de koning. Direct in vers 2 is echter al te zien dat het in feite gaat om ‘vorsten’ die zich samenspannen tegen God. ‘De Gezalfde’ die genoemd wordt, zou David kunnen zijn, die als koning was gezalfd. Uit de context blijkt echter dat het hier gaat om de Zoon van God, aan Wie alle volkeren toebehoren (vers 7).

De ‘vorsten’ die beschreven worden, komen we ook in het boek Daniël tegen, waar gesproken wordt over de vorsten van Perzië en Griekenland (Daniël 10: 13, 20). Daar lezen we ook over de vorst Michaël, die met hen de strijd aanbond. Daaruit begrijpen we dat we hier niet te maken hebben met menselijke legeraanvoerders, maar met engelenmachten die strijd voeren in de hemelse gewesten. En door die strijd in de hemel vonden machtswisselingen op aarde plaats. Omgekeerd blijkt dat het vasten en bidden van Daniël op aarde grote invloed had op die strijd in de hemel. Want daardoor kon er een doorbraak plaatsvinden.

Op tal van plaatsen in de Bijbel zien we hoe vasten, lofprijzing en gebed impact heeft in de hemel, waardoor veranderingen op aarde kunnen plaatsvinden. Psalm 2 wil ons daarvoor wakker maken, want in feite worden wij opgeroepen om ‘de hemel te bestormen’:
‘Eis van Mij en Ik zal U de heidenvolken geven, de einden der aarde als Uw bezit. U zult hen verpletteren met een ijzeren scepter, U zult hen in stukken slaan als aardewerk’ (Psalm 2: 8-9).

Pittig en agressief taalgebruik, maar zo treedt God op tegen ‘de machten en overheden van de duisternis van dit tijdperk’ zoals Paulus dat beschreef. In feite werd door Jezus aan het kruis ‘de genadeslag’ gegeven, zodat het licht op aarde door kon breken (Kolossensen 2: 15). 
Toch zien we nog veel leed, onrecht en duisternis om ons heen. Hoe is dat mogelijk? Wellicht omdat we er nog steeds niet van doordrongen zijn, dat we een belangrijke plek hebben gekregen, totdat de strijd in hemel en aarde voltooid is. 

Hoe belangrijk is de oproep waar Psalm 2 mee afsluit: ‘Kus de Zoon’. Kussen is een symbool van onderwerping. De ‘vorsten’ moeten zich onderwerpen aan de Zoon. Door de overwinning aan het kruis heeft Hij alle autoriteit… en wij met Hem!! Laten we daarom Zijn opdracht uitvoeren en onze plaats innemen totdat Hij komt. Dan zal Gods Koninkrijk definitief zichtbaar worden op aarde.