‘Als Hij uitblijft, verwacht Hem, want Hij komt zeker, Hij zal niet wegblijven. [..], maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven’ (Habakuk 2: 3, 4)
Door de hele Bijbel heen zien we dat het wachten een proces is wat bij het leven hoort. Het oefent geduld uit en geduld is een vrucht van de Geest. In de periode van wachten wil de Geest ons geloof verdiepen. Zoals een kind alleen geboren kan worden nadat het vormingsproces in de moederschoot is voltooid.
De tekst uit Habakuk staat in de context van voorbede:
‘Ik ging op mijn wachtpost staan, nam mijn plaats in op de vestingwal, en keek uit om te zien wat Hij in mij spreken zou en wat ik antwoorden zou op mijn aanklacht’ (Habakuk 2: 1)
Wat was de aanklacht van Habakuk? De aanklacht begon met een vraag:
‘Heere, hoelang roep ik om hulp en luistert U niet?’ (Habakuk 1: 1)
De ‘Hoelang-vragen’ kennen we allemaal in ons leven. Uiteindelijk moeten we daar niet bij blijven, maar zal het ons in de houding van voorbede moeten brengen. Net als Habakuk zullen we op onze wachtpost moeten gaan staan om uit te zien wat de Geest in ons spreken zal. Dan zal de Geest onze eigen mond gebruiken om het antwoord op onze ‘Hoelang-vraag’ te geven.
De Geest bewerkte in Habakuk een omwenteling van verontwaardiging naar verwachting. In de voorbede kan de Geest ons hart bewerken en zal dat tot uiting komen in de woorden die we spreken. Salomo zei al: ‘Een langgerekt hopen maakt het hart ziek, maar een vervuld verlangen is een boom des levens’ (Spreuken 13: 12).
Als we in ongeduld en verontwaardiging blijven hangen zal door de boosheid uiteindelijk een bittere wortel ontstaan, wat ons hart ziek maakt. Door het geduld te oefenen en de Geest uit te nodigen zal geloof gaan groeien. En de rechtvaardige zal door zijn geloof leven.
Wat een mooi proces wil God in ons hart bewerken als we de tijd daarvoor willen nemen. Zoveel waarheden in de Bijbel willen ons geloof voeden, zoals David zegt: ‘Wacht op de Heere, wees sterk en Hij zal uw hart sterk maken; ja wacht op de Here (Psalm 27: 14).
In deze tijd heeft God op de ‘pauze-knop’ gedrukt. Dat doet Hij niet zomaar. Er kan in deze periode een proces op gang komen waarin ons geloof wordt verdiept.
Toen de Israëlieten hun eerste Pascha vierden, moesten ze binnen blijven, terwijl er een plaag over Egypte kwam. Dat ze in hun binnenkamers bleven, leidde tot hun bevrijding en het bracht ze uiteindelijk op een plek waar God Zich aan hen openbaarde.De plek in onze binnenkamer zal datzelfde uitwerken. Ook al blijft Hij nu nog uit, Hij zal zeker komen. Laten we Hem daarom blijven verwachten en uitzien wat Hij in ons spreken zal…
Fantastische boodschap Cees, keer op keer raken jou berichten mij, diep in mijn geest ervaar ik precies hetzelfde, dus zodra de klik er is in de Geest van God, die ons toch samen brengt en in eenheid aanspreekt, is elke bevestiging, voeding voor onze ziel. Bedankt voor ’t delen.