De vraag klinkt met verwondering en verbazing: ‘Bent u het dan vergeten?’ Jesaja richt zich tot het volk wat opgegroeid is met de kennis van God, de woorden van Mozes, de Thora, die God Zelf aan hen had gegeven.
Maar het volk was in ballingschap geweest en had andere dingen gezien en gehoord. Andere goden, andere gebruiken, andere rituelen. En als je andere dingen ziet en hoort, dan kan dat de plaats innemen van datgene wat je vanaf het begin bekendgemaakt is.
In deze tijd is dat niet anders; het geloof in God komt meer en meer op de achtergrond. God spreekt, de Geest beweegt, maar het wordt niet opgemerkt. In deze moderne en snelle maatschappij is geen ruimte meer voor God. En wat niet gezien of gehoord wordt dreigt al snel vergeten te worden.
Daarom is het belangrijk dat de roep blijft klinken. Dat de vragen gesteld blijven worden: ‘Weet u het niet? Is het u vanaf het begin niet bekendgemaakt? Hebt u niet gelet op de fundamenten van de aarde?’ (Jesaja 40: 21)
De kennis probeert het geloof te verstikken. De media probeert het te overschreeuwen. Maar God zal altijd een profeet vinden die Zijn stem wil zijn. Soms als een roepende in de woestijn, soms als het fluisteren van de wind. En als het stil is zal de schepping zelf getuigen van Gods grootheid. Zodat niemand kan zeggen: ‘Ik heb het niet geweten, ik heb het niet gehoord.’
Er is geen excuus.
‘De hemel vertelt Gods eer, het gewelf verkondigt het werk van Zijn handen’ (Psalm 19: 2)
