Jesaja spreekt over de rust en vrede die God geeft en besluit zijn profetie met een zaligspreking. We zijn zalig als we zaaien aan alle wateren en dieren laten drinken. Het is niet toevallig dat Jesaja aangeeft om welke dieren het gaat. Runderen en ezels waren werkdieren. De runderen werden voor de ploeg gespannen en moesten de kar trekken. Ezels waren dieren die zware lasten met zich meedroegen. Er zijn mensen die zich ongetwijfeld hierin herkennen. Zij die altijd de kar moeten trekken of zware lasten met zich meedragen.
En dan zegt Jezus: ‘kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal U rust geven’ (Matth. 11: 28). Of ergens roept Jesaja het uit: ‘O alle dorstigen, kom tot de wateren’ (Jesaja 55: 1).
Over welke wateren gaat het dan? Waar is de plek waar we moeten zaaien? Er is maar één plek, en dat is de plek waar het levend water kan stromen. Daar waar de rivier van Gods Geest leven en genezing en herstel brengt.
Ezechiël zag de plek waar de beek uit de tempel stroomt (Ezech. 47). De beek die steeds dieper werd en vol was met vis en leven. Dat is de plek waar we moeten zaaien. Dat is de plaats waar we moeten zijn en waar we anderen mogen brengen. Alle lasten mogen daar neergelegd worden, of beter: werp het in het water en spring er zelf achter aan. Laat je meenemen door dat water, geef jezelf er aan over.
We zijn geen werkdieren, maar we zijn bedoeld om in Zijn rust te blijven en een kanaal te zijn waardoor Hij Zijn werk kan doen. Als we ons laten leiden door Zijn Geest, wordt het geen last maar een lust.
Waar gaat het water heen? De beek stroomt naar de zee en maakt het water gezond (Ezech. 47: 8). Gods Geest plaatst ons in de ruimte, daar waar ons denken vernieuwd wordt en ons lichaam kracht ontvangt. Waar we anders leren zien, en waar we ruimte hebben om te leven en te bewegen. Daar waar alle jukken en patronen verdwenen zijn, weggespoeld, opgelost.
Kom, zet je voeten maar in het water en ga verder, de diepte in, laat je meenemen naar de zee…
